- بزرگ منشی (بُ زُ مَ نِ)
بلندهمتی. بلندطبعی. (ناظم الاطباء). بزرگواری. با هیئت و همت بزرگان. برترمنشی. (یادداشت مؤلف) : منی در خویشتن آورد و بزرگ منشی و بیدادگری پیشه کرد. (نوروزنامه).
معنی بزرگ منشی - جستجوی لغت در جدول جو
- بزرگ منشی
شرف، شرافت
- بزرگ منشی
علوطبع، مناعت، بزرگواری
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بُ زُ مَ)
لغت نامه دهخدا
بزرگی. عظمت. سروری. باعظمت بودن:
اندر بلای سخت پدید آید
فضل و بزرگمردی و سالاری.
رودکی
اندر بلای سخت پدید آید
فضل و بزرگمردی و سالاری.
رودکی
(بُ زُ مَ نِ)
لغت نامه دهخدا
بلندهمت. بلندطبع. متکبر. (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). مختال. منیع. ابلخ.بلخ. بطر. و در تداول، آنکه آثار بزرگی نفس از او هویداست: دوم صورت (از صور جنوبی فلکی) صورت جبار، ای بزرگ منش. (التفهیم). میان اتباع او (شیر) دو شگال بودند یکی را کلیله نام و دیگری را دمنه و هر دو ذکای تمام داشتند و لیکن دمنه حریص تر بودو بزرگ منش تر. (کلیله و دمنه).
